هرچه عشقه توی دنیا ...
کنار هر قطره اشکم هزار خاطره دفنه
اینقدر خاطره داریم که گویی قدر یک قرنه
گلو می سوزه از عشقت – عشقی که مثه زهره
ولی بی عشق تو هردم خنده با لبهای من قهره
درسته با منی اما به این بودن نیازارم
توکه حتی با چشاتم نمی گی آه دوست دارم
اگه گفتی دوستت دارم فقط بازیه لبهات بود
وگرنه رنگ خودخواهی نشسته توی چشمات
هرچی عشقه توی دنیا من می خواستم مال ما شه
اما تو هیچ وقت نذاشتی بینمون غصه نباشه
فکر می کردم با یه بوسه با تو هم خونه می مونم
نمی دونستم نمی شه آخه بی تو نمی تونم
گله می کنم من از تو – از تو که این همه بی رحمی
هزار بار مردم از عشقت تو که هیچوقت نمی فهمی
چشام همزاد اشک و خون دلم همسایه آهه
زمونه گرگ و عشق تو شبیه مکر روباهه
شدم چوپان ساده لوح کنار گله احساس
چه رسمی داره این گله سر چنگال گرگ دعواست
تو اینقدر خواستنی هستی که این گله نمی فهمد
اگه لبخند به لب داری دلت از سنگ و بی رحمه
ببخش خوبم اگه این عشق حیله ی تو رو رو کرد
نفرین به دل ساده که به چنگال تو خون کرد
